Ze heeft het overleefd, het pasgeboren kind dat uit het puin van de aardbeving werd gehaald. Maar dat is nog maar het begin van dit Kiwanis-verhaal.

Tekst: Jack Brockley | foto’s: Franklin Jacome | ACG

José Víctor Espinoza Barcia stond er mismoedig bij. Wat eens een familiewoning was met vier verdiepingen, daar was alleen maar een puinhoop van over. Maar hij stond er, samen met zijn werkploeg; klaar om in het puin te graven op een lugubere zoektocht naar overlevenden. Hoe zou iemand zo’n enorme verwoesting kunnen overleven?

Maar diep verscholen in het huis, in de duisternis tussen het stof, lag Danna Chancay, levend. En het zou niet de eerste keer zijn dat Espinoza Danna tegenkwam.

Op 17 april 2016 werd de noordwestelijke kust van Ecuador opgeschrikt door een aardbeving met een kracht van 7,8 op de schaal van Richter. Bijna 700 mensen kwamen om en er waren meer dan 16.000 gewonden. Er werden wijdverbreide vernielingen gemeld.

Als medewerker van EPAM (het publieke waterbedrijf van Manta) realiseerde Espinoza zich dat het watersysteem van de stad mogelijk beschadigd was door de beving. Hij en zijn collega’s kwamen bij elkaar bij het waterstation van EPAM in Santa Martha, dat bij vorige rampen ook als operationeel centrum was gebruikt door het waterbedrijf.

“Eerst kwamen we bij elkaar om de schade aan het drinkwatersysteem en de riolering op te nemen,” zegt Espinoza. “Maar nadat we het gebied hadden verkend, drong het tot ons door dat er andere prioriteiten waren. We gingen op pad om de hulpteams te assisteren.”

Gered
Daarvoor hoefde de EPAM-ploeg niet ver te reizen. Zo’n halve kilometer van het waterstation was een politieman die hulp vroeg voor een gezin dat vast zat in het puin.

“Het was hartverscheurend om te zien,” herinnert Espinoza zich. “Je kon je niet voorstellen dat al dat puin ooit een gebouw was geweest.”

Er werd een hulpteam gevormd dat, naast de mensen van EPAM, bestond uit familieleden, buren en vrienden van het gezin. Versplinterde planken en gebroken bakstenen werden voorzichtig aan de kant geschoven door een graafmachine. Maar toen er een menselijk lichaam werd ontdekt, maakte de apparatuur plaats voor reddingswerkers, die begonnen aan de moeilijke taak om het lichaam met de hand uit te graven.

Na ongeveer een uur ging José weg om te helpen bij een andere reddingspoging, maar zijn collega Edmundo Aveiga hield hem op de hoogte over het huis van de familie Chancay.

“In de vroege uren van de volgende dag belde hij me elke keer als er iemand gevonden was,” zegt Espinoza.

Helaas waren er vier leden van de familie omgekomen in het huis. Vijf konden er gered worden, onder wie Danna.

“Dat was een ontroerend moment,” zegt Espinoza.

Weer veilig terug
Onmiddellijk na de aardbeving stroomden de telefonische hulpvragen binnen bij Atenaida Macias de Espinoza, evenals giften van haar Kiwanis-vrienden. Macias was op dat moment gouverneur van het district in oprichting Kiwanis Ecuador. Een van de bijdragen, een bedrag van 2670 dollar, was afkomstig van Kiwanis-vrienden uit Panama. En een van de hulpvragen kwam van een buurtvereniging.

“Ze vroegen om bamboe, om een eenvoudig onderkomen te kunnen bouwen voor een gezin dat alles verloren had, ook een aantal gezinsleden,” vertelt Macias. “Maar ik wilde meer doen dan alleen bamboe geven. Ik wilde hen helpen met het bouwen van een huisje.”

Kiwanis-leden uit Ecuador schoten hun gouverneur te hulp. Ramon Figueroa Vera was een Kiwanis-lid uit Santa Rita. Hij en zijn gezin waren het grootste deel van hun bezittingen kwijtgeraakt bij de ramp, maar zorgden toch voor de bamboe en het hout die nodig waren voor het bouwwerk.

Op 16 september, bijna een halfjaar na de ramp, konden Kiwanis-leden uit Ecuador het gezin welkom heten in hun nieuwe huis. Het was gebouwd van bamboe en hout met een zinken dak en bestond uit een woonkamer, keuken, badkamer, twee slaapkamers en een veranda. Kiwanis-leden schonken planten voor in de tuin.

Dat werd gevierd in aanwezigheid van Macias’ zoon, eveneens lid van de Kiwanis-club van Manta: José Espinoza, die had geholpen bij het oogsten van bamboe voor het project. En al gauw kwam hij erachter wie hij hielp – opnieuw.

“Toen het gezin bij het doorknippen van het lint hoorde dat ik voor EPAM werk, vroegen ze of ik hen kon helpen met het aanleggen van waterleiding,” zo herinnert Espinoza zich die dag.  “Ik sprak met de vrouw des huizes; toen drong het tot me door dat de baby die we in april in het puin hadden gevonden, haar kind was. Ik kon het bijna niet geloven! Wat een toeval.

Ik liet hen foto’s en filmpjes van de reddingsoperatie zien. We huilden toen we terugdachten aan die moeilijke momenten. Het was zwaar, want ze hadden vier familieleden verloren, maar ze waren blij omdat hun baby gered was. En nu hebben ze een nieuw huis.”

Een familielid bedankte Macias namens de familie met de woorden: “Er is een engel uit de hemel komen neerdalen: Dr. Atenaida. Als Kiwanis ons niet geholpen had, hadden we nu geen huis.”

---

Dit verhaal is oorspronkelijk verschenen in het kwestie van Kiwanis van juni 2017.