Kiwanis-leden houden hoekje vrij voor de natuur in ontwikkelingsproject.
Tekst: Jack Brockley | Foto: John E. Canan
Volgens Fred Nugent (onder) is het allemaal begonnen in 1985. In dat jaar werd de oostelijke boulevard aangelegd door de stad Hagerstown in de Amerikaanse staat Maryland, als ringweg rond het centrum. Door de nieuwe route werd de aangrenzende landbouwgrond opengesteld voor ontwikkeling.Artsenpraktijken, kantoren voor architecten, makelaars en financiële instellingen, winkels en restaurants rezen als paddenstoelen uit de grond.
Maar op de hoek van Imperial en Dynasty Drive voert een voetgangersbrug bezoekers een heel andere wereld binnen.Geen verkeerslawaai, maar getjilp van mussen.Geen waarschuwingssignalen van achteruitrijdende bestelwagens, maar de klaterende Antietam-kreek die zich een weg slingert naar de rivier de Potomac. Geen gezoem van airconditioning, maar vlinders die rustig fladderen tussen roze bloeiende wolfsmelk en paarse zonnehoed.
Welkom in het Kiwanis-park – anders dan alle andere parken in het parkvriendelijke Hagerstown.
“Het Kiwanis-park is het enige stadspark zonder speeltuin, sportveld en basketbalterrein,” zegt Nugent, een Kiwanis-lid uit Hagerstown.“Het is een heel bijzondere plek.”
Het Kiwanis-park stamt uit 1996, toen Nugent en zijn medecommissieleden aan een strategisch plan werkten en het stadsbestuur voorstelden om de Antietam-kreek toegankelijk te maken voor kano’s en kajaks.Door de economische recessie werden de plannen op de lange baan geschoven, maar Nugent en zijn mede-Kiwanis-leden hielden het idee levend.
“In die tijd had ik simpele ideeën, zoals een puinpad dat naar het water liep,” zegt Nugent.“Maar kijk nu eens hoe het geworden is. Het is geweldig.”
Toen de economie weer uit het dal kwam, vroegen Kiwanis-leden de landeigenaar of hij een stuk grond langs de Antietam wilde schenken, om de kreek bereikbaar te maken.Ook het stadsbestuur werd erbij betrokken.Het grond- en waterbeheer van het district, het regionale historisch genootschap en het waterschap sloten zich eveneens aan bij de plannen voor het park, samen met een groepering voor het behoud van de monarchvlinder.
Het voormalige puinpad is nu een helling met bestrating, aangelegd met steun van een groepering tegen bodemverontreiniging en bestand tegen overstromingen van de Antietam.Monarchvlinders komen er om zich te voeden, te verpoppen en amateurfotografen een plezier te doen. Mensen die in de buurt werken, lunchen in het paviljoen op de heuvel en wandelen door de prachtige tuinen.Vrijwillige archeologen helpen bij opgravingen bij de 18e-eeuwse Saylor-boerderij.Als in de zomer de temperaturen stijgen, peddelen kanovaarders over de kreek, waar overhangende boomtakken voor verkoelende schaduw zorgen.Vossen sluipen door het kreupelhout, herten kauwen op het gras, baarzen en een enkele forel glijden door de rustige stroom van de Antietam.
“Het enige wat me verbaast, is hoeveel wild je hier ziet,” zegt Rodney Tissue, de stadsingenieur van Hagerstown, die samenwerkte met de Kiwanis-club om deze natuurlijke oase midden in het bedrijvenpark aan te leggen.“Dit is nog steeds een voorstad; je bent hier niet in de wildernis.Maar ik heb al rivierotters gezien, spechten en allerlei watervogels, waaronder prachtige carolina-eenden.Het is een grensvlak met de natuur.”
Ook Sandy Sagalkin is onder de indruk.Als voorzitter van de vlinderstichting organiseert hij voorlichtingsprogramma’s in het monarchvlinderhuis in het park.
“Het Kiwanis-park is een waardevolle aanwinst voor onze gemeenschap. Het is voor het grootste deel onbebouwd en het grenst aan de kreek, waardoor er veel natuurlijke habitats voorkomen in een heel klein gebied,” zegt Sagalkin, die verder opmerkt dat het park gelegen is aan de oostelijke vliegroute van de monarchvlinder.
“We hebben hier geen grote aantallen monarchvlinders, maar dit gebied biedt wel een belangrijke secundaire migratieroute,” zegt hij.“De stad Hagerstown toonde zich zeer betrokken bij het helpen van de monarchvlinder.”
Barbara Rice coördineert de vrijwilligers die de tuinen verzorgen.Dat is gemakkelijk werk, zegt ze, want mensen werken graag tussen wolfsmelk, leverkruid, meisjesogen, ijzerkruid, asters, duizendblad en andere bestuiversvriendelijke bloemen.Ze herinnert zich dat ze een keer pauzeerde tijdens haar werk, om te kijken naar een vrouw en drie kinderen die door de tuinen wandelden.
“Terwijl ze de boothelling af liepen, zag het middelste kind – een jaar of drie oud – verscheidene monarchvlinders aan de waterkant. Hij rende naar het water toe,” vertelt Rice.“De moeder was enigszins in paniek en kon hem nog net vastpakken voordat hij bij de kreek was.Ze zei tegen de kinderen dat ze achteruit moesten gaan en alleen kijken naar de vlinders.Ze konden zich nauwelijks beheersen, maar ze luisterden toch en verstoorden de vlinders niet.”
Rice voegt eraan toe: “Het Kiwanis-park is een prachtige, vredige plek.”
Kiwanis Magazine-Nederlands 