Terwijl een afschuwelijke pandemie razendsnel om zich heen greep, bleven veel Kiwanis-leden in de frontlinie, klaar voor de strijd. Dit zijn slechts enkelen van deze dappere leden uit ons midden.
Angelo Ciardella Windsor, Ontario (Canada)
Persoonlijk begeleider in een verpleeghuis, student verpleegkunde aan het St. Clair College, secretaris-penningmeester bij de Kiwanis-club van Windsor, districtsbestuurder voor CKI Oost-Canada
Ik verhuisde voor twee maanden vrijwillig naar een andere plaats, Mississauga. Daar hielp ik in een ander verpleeghuis van het bedrijf waarvoor ik werk, dat zwaar getroffen was door corona. Op mijn verjaardag – en de hele maanden mei en juni – verbleef ik in een hotel. Samen met een groep enthousiaste mensen zorgde ik voor de bewoners van dat tehuis.
Ik heb veel geleerd van de pandemie. Was je handen. Nies in je elleboog. Houd afstand als je in de rij staat. Maar misschien wel het belangrijkste: een vriendelijk gebaar kan veel betekenen. In een tijd met zo veel onzekerheid en zo veel ontwikkelingen is er nog steeds heel veel te doen voor de kinderen in onze gemeenschap. Zelfs al is het allemaal wat anders dan we gewend zijn, het is nu belangrijker dan ooit.
Annegret Pachner Kulmbach (Duitsland)
Operatieverpleegkundige Verkozen tot gouverneur van het district Duitsland voor het seizoen 2020-2021 Kiwanis-club van Kulmbach
Corona, dat kende ik alleen van de slijterij.
Maar bij deze corona, of COVID-19, gaat het niet om een biertje, maar om een virus dat het leven overal ter wereld tot stilstand heeft gebracht.
Voor mij was dat vrijdag 13 maart 2020. Toevallig ben ik niet bijgelovig, maar ik zal die dag nooit vergeten.
Ik ben 56 en werk al 32 jaar als operatieverpleegkundige. Ik ben nu sinds ruim een jaar hoofd van de OK in Erfurt; ik heb de leiding over het verpleegkundig personeel dat in de OK werkt en narcose toedient.
In ons ziekenhuis bevinden zich verscheidene operatiekamers en twee urologie-OK’s, waar het nu drukker is dan ooit. Al relatief snel gingen er een aantal OK’s dicht; we deden alleen nog spoedoperaties en operaties van kankerpatiënten. Ondanks de stressvolle situatie vanwege het virus, was dit toch relatief gemakkelijk werk.
Maar nu gebruiken we alle OK’s weer, en het is erger dan hiervoor. Elke dag is er minder personeel, deels vanwege een positieve coronatest, deels vanwege andere ziekte.
We werken tot we niet meer kunnen; het is een ondankbare taak.
Het dragen van een mondkapje was al normaal voor ons. Maar een FFP2- of FFP-3-masker, ook wel PPE-masker genoemd, dat is heel wat anders. En als we een coronapatiënt opereren, moeten we ook nog speciale beschermende kleding dragen. We mogen de operatiekamer niet verlaten, dus we kunnen niet even iets eten of drinken.
Het gebrek aan begrip bij veel burgers maakt me boos en verdrietig tegelijk. Zij denken alleen aan zichzelf, niet aan anderen.
We kunnen de situatie nu eenmaal niet veranderen en we zullen er nog een hele tijd mee moeten leven.
Of het vaccin het gehoopte resultaat zal hebben … niemand die het weet.
We moeten samenwerken, niet elkaar tegenwerken. Alleen zo komen we verder.
Blijf gezond en pas goed op jezelf.
Nicole McDermott Annandale, Virginia (VS)
Werkt in het onderwijs Kiwanis-club van Tysons (Virginia), voormalig lid van de Key Club en CKI in het district New England.
Dit is het zestiende jaar dat ik leidinggeef aan de Pinecrest School in Annandale, in de staat Virginia, en zo’n tijd als deze heb ik nog nooit meegemaakt. We moeten ons steeds opnieuw aanpassen.
Eén grote verandering: als je fysiek aanwezig bent op school tijdens een wereldwijde pandemie, moet je enorm letten op de gezondheid, de veiligheid en het welzijn: mondkapjes en beschermkappen, afstand houden, desinfecteren, schoonmaken, minder activiteiten rond de school en leerlingen in ‘bubbels’ laten werken, steun verlenen aan personeel en gezinnen die het moeilijk hebben en ga zo maar door. Lesgeven is normaal al niet gemakkelijk, maar door deze hele toestand worden de uitdagingen alleen maar groter.
Door deze tijd besef ik opnieuw hoe belangrijk goedheid is (voor mezelf en voor anderen), en dankbaarheid. Ook denk ik dat het in deze onzekere tijden cruciaal is om er te zijn, om open te zijn, als je goed wilt doen.
François Brolly Saverne (Frankrijk)
Gepensioneerd, teruggeroepen naar het Sainte Catherine-ziekenhuis
Kiwanis-club van Saverne (Frankrijk)
Ik heb meer dan 35 jaar in het Saverne-ziekenhuis gewerkt. Ik was net met pensioen. Ik werd teruggeroepen door de leiding, om met drie andere gepensioneerde collega’s een coronaspreekuur te houden. Dat gebeurt zeven dagen per week.
We aarzelden geen moment en gingen terug om te helpen in deze ongewone situatie, waarbij het wij-gevoel en de solidariteit tussen verzorgers en patiënten duidelijk voelbaar waren. De bevolking was het ziekenhuis en de betrokkenen dankbaar, net als overal in Frankrijk.
En om terug te komen op de patiënten die we op het spreekuur hadden gezien: we zagen de gebruikelijke gradaties van de ziekte, met op het laatst helaas een aantal zeer ernstig zieken, waarvan we maar al te goed wisten hoe ongunstig hun vooruitzichten waren.
Ook Kiwanis heeft het ziekenhuis enorm gesteund met fondsenwervingsacties.
Finley Jeffrey St. Andrew (Grenada)
Ambtelijk secretaris ICT in overheidsdienst in Grenada
President van de Kiwanis-club van St. Andrew (Grenada)
Toen in februari het eerste geval van corona in Grenada werd gemeld, stelde de regering onmiddellijk een landelijke lockdown en een 24 uurs-uitgaansverbod in. Het ministerie van Informatie- en Communicatietechnologie kreeg plotseling de rol van cruciale dienstverlener.
Het was mijn verantwoordelijkheid om online vergaderingen van het kabinet te organiseren, zodat de belangrijkste beleidsvormende tak van de overheid tijdens de lockdown kon blijven functioneren. Daarnaast was ik er verantwoordelijk voor dat belangrijke informatie van het ministerie van Gezondheid, de politie en andere overheidsinstellingen tijdig via internet werd verspreid onder de bevolking. Zo verzorgde het ministerie alle persconferenties, uitzendingen en updates.
Ook kondigde de regering aan dat ambtenaren thuis moesten werken en dat de scholen onderwijs op afstand moesten organiseren. Daarnaast werden er oplossingen ontwikkeld om online rechtszaken te kunnen houden.
Intussen kon het ministerie van Onderwijs, toen de scholen in Grenada gesloten werden, een platform in het leven roepen om lesgeven en leren op afstand mogelijk te maken.
Ik moest er ook voor zorgen dat alle IT-systemen van de overheid volledig functioneerden tijdens de lockdown, dat de internetverbinding optimaal was en dat alle servers en data van de overheid veiliggesteld waren. Daardoor konden de ambtenaren van het ministerie van ICT normaal functioneren ondanks de lockdown.
Margherita Trua Pescara (Italië)
Directeur van een school
President van de Kiwanis-club van Pescara
Ik ben hoofd van een school. Alle kinderen uit de bergdorpen Archi, Perano, Tornareccio en Bomba e Montazzoli (in de provincie Chieti in Abruzzo) kunnen bij ons naar school. Wij zijn een openbare school en in een gebied zoals dit is het van essentieel belang dat de school openblijft voor iedereen.
We hebben de hele zomer doorgewerkt, zonder vakantie te nemen, om de scholen weer veilig te kunnen openstellen voor alle kinderen en leraren. En het is ons gelukt! De preventieve maatregelen worden nageleefd en onze scholen konden weer open.
We staan nu iedere dag in de frontlinie om te strijden voor ieders rechts op onderwijs.
In deze tijden van corona worden er op mijn school en scholen in de buurt veel initiatieven van Kiwanis georganiseerd via onze virtuele vergaderzaal in GoToMeeting of Google Meet.
Valeria Tudosa
Onze club, de Kiwanis-club van Galati in Roemenië, bestaat uit 25 vrouwen met verschillende beroepen, waaronder acht artsen en één verpleegkundige.
Elke dag staan deze helden in de frontlijn, waar ze zelf worden blootgesteld aan corona.
Mihaela Mirica is verpleegkundige en werkt al 26 jaar in het Galati-ziekenhuis op de afdeling anesthesie en intensive care, bestemd voor patiënten die zijn besmet met het nieuwe coronavirus. Op 28 maart 2020 kwam de eerste besmette patiënt binnen op deze afdeling. Sinds die tijd zijn er honderden positieve patiënten behandeld. Nu zijn alle zestien bedden bezet door zestien ernstig zieke patiënten die aan de beademing liggen. In juli werden 26 mensen – artsen, verpleegkundigen (ook Mihaela) en logistiek medewerkers – besmet met het coronavirus. In november kwamen daar nog eens 40 zorgmedewerkers bij. Gelukkig zijn ze allemaal genezen en konden ze weer aan het werk.
Anamaria Harabor is anesthesist en werkt op de IC van de kraamafdeling. Ze behandelt aanstaande moeders die besmet zijn met corona. Een aantal van hen is daar op de kraamafdeling bevallen van een kind. Gelukkig was geen enkele baby besmet.
Argentina Petrea is huisarts. Ze loopt iedere dag risico, omdat ze in contact komt met tientallen patiënten met griepverschijnselen. Vaak blijkt uit de coronatest dat ze positief zijn. De afgelopen paar maanden werden 150 van haar patiënten positief getest. Ze adviseerde hen in thuisisolatie te gaan of stuurde ze in een speciale corona-ambulance naar het ziekenhuis.
Jeana Spranceana is kinderarts en werkt in het kinderziekenhuis St. Andrei in Galati. Daar komt ze dagelijks in contact met zieke kinderen. Het is nog niet bekend of ze besmet zijn met corona. Omdat er weinig kinderartsen zijn, is Jeana ook oproepbaar voor kinderafdelingen van andere ziekenhuizen in de stad.
Miguel Stevens Ieper (België)
Veearts
Kiwanis-club van Roeselare Rodenbach, vicegouverneur van het district België-Luxemburg
Ik werk al 25 jaar als militair veearts, waarvan vijftien jaar als hoofd van de Belgische militaire veterinaire dienst en de laatste drie jaar als voorzitter van de veterinaire dienst van de NAVO.
Een van mijn collega’s had het idee om honden te gebruiken voor het opsporen van corona bij mensen. Hij testte dat uit met een paar honden van de Parijse brandweer, met positieve resultaten. Ik ken nog steeds veel mensen die met honden werken, overal ter wereld; die wilde ik in België bij elkaar brengen, zodat ze geen dubbel werk zouden doen. Ik kreeg goedkeuring voor het onderzoek van de overheid en 60.000 euro van het Belgische ministerie van Volksgezondheid. Het grootste succes was het tot stand brengen van een samenwerkingsverband van universiteiten, het ministerie van Defensie, de landelijke politie en de Burgerbescherming in dit project.
In het districtsbestuur werd gediscussieerd over het opzetten van een project om de zichtbaarheid van Kiwanis te vergroten. Omdat ik in beide organisaties actief ben, zag ik mogelijkheden voor een win-winsituatie. Kiwanis heeft een groot netwerk dat in korte tijd veel vrijwilligers op de been kan brengen voor een project. Ik hoopte op veel media-aandacht voor dit originele project, omdat het goed was voor Kiwanis om geassocieerd te worden met een project met veel sociale impact. Het resultaat van de media-aandacht overtrof al onze verwachtingen.
We zijn begonnen met het trainen van de honden. Ik vind het enorm spannend en hoop te kunnen bewijzen dat onze honden inderdaad dragers van het coronavirus kunnen detecteren. Daarna hoop ik de overheid ervan te overtuigen dat er moet worden geïnvesteerd in honden en mensen, zodat de scholen en alle andere economische en maatschappelijke activiteiten zo snel mogelijk weer terug naar de normale situatie kunnen gaan.
Kiwanis Magazine-Nederlands 